Ölüm güzel şey, budur perde ardından haber. Hiç güzel olmasaydı ölür müydü peygamber?
?..
O demdeki, perdeler kalkar, perdeler iner, Azrail´e hoş geldin, diyebilmekte hüner...
?..
Ufka bakarlar; ölüm uzakta mı uzakta... Ve tabut bekler, suya inmek için kızakta... Sultan olmak dilersen, tacı, sorgucu, unut ! Zafer araban senin, gıcırtılı bir tabut!
Şair Necip Fazıl Kısakürek ?Ölüm ne güzel şey? şiirinde bu mısralarla anlattı ölümü.
Ölen insanın arkasından hep söyleriz.
İyi insandı
Adam gibi adamdı
Allah affetsin
Mekânı cennet olsun.
Özellikle de iyi insandı sözünü hiç eksik etmeyiz.
Ama her ne hikmetse iyi insan olduğunu, öldüğü zaman anlıyoruz.
Kıymetini, o değerin, değerini öldükten sonra anlıyoruz.
Hayattayken bilmesini beceremiyoruz.
Aşağı- yukarı çekiştiriyoruz.
Didişiyoruz, kavga ediyoruz.
Olmayanı söylüyor, yapılmayanı yapıyoruz.
Sonra da tabutunu musalla taşında gördüğümüzde
İyi insandı diyebiliyoruz.
İkiyüzlü müyüz? Riyakâr mıyız?
Yoksa gerçekten iyi bir dost muyuz?
Yaşarken değerini bilemediğimiz, kıymet veremediğimiz birinin cenazesine gidip imamın ?Nasıl bilirdiniz? sorusuna ?İyi bilirdik?
?Razı mısınız??
-Razıyız
Ahirette intikal eden hakkınızı hukukunuzu helal ettiniz mi?
-Helal ettik diyerek ikiyüzlülük mü yapıyoruz acaba?
Hâlbuki kendimizle çelişmiyor muyuz çoğu zaman.
Çaykara bir değerini daha kaybetti, Trabzon değerli bir evladını daha yitirdi, Türkiye dik duran bir yurttaşını kaybetti.
O´nun da iyi bir insan olduğunu şimdi anlıyoruz.
Ahmet Aslanoğlu her şeyden önce iyi bir esnaftı. Esnaf Odaları Birliği´nde uzun yıllar Halil İbrahim Kalfaoğlu´yla birlikte çalıştı.
Fotoğraf sanatçısıydı. Fotoğrafçılar Odası Başkanıydı.
Dürüst bir siyasetçiydi kaymağın peşinden koşmayanından.
İki yıl Çaykara İl Genel Meclis Üyeliği yaptı.
Bir dönem Trabzon İl Genel Meclis Başkanlığı.
Siyaseti milletin menfaati için yaptı, kendi çıkarı için asla kullanmadı.
Trabzon´un her noktasında hizmeti var.
Verdiğin her hizmet, yaptığın her iyilik için Allah senden razı olsun.
Ama bu ülkeye katkısı olan, faydası olan bir değeri daha ne yazık ki ağlatarak uğurladık.
Ahmet Aslanoğlu böyle uğurlanmamalıydı.
Yüzünde hep var olan o tebessümle gitmeliydi.
Kimseye hiçbir zararı olmayan bu insan, gülerek aramızdan ayrılmalıydı.
Gülen insanı ağlatmamalıydık.
Güle güle yüzü gülen insan
Güle güle güzel insan
Kakılır bir yerde, kalır oyuncak
Kurgular biter.
Ölüm?. O geldi mi ne var korkacak?
Korkular biter.
Fikir, açmaz artık beyinde kuyu,
Burgular biter.
Unuturuz hayat adlı uykuyu,
Uykular biter.
Biter, her şey biter, ses, şekil ve renk,
Korkular biter.
Kabir suali ile kapanır kepenk,
Sorgular biter.
Güle güle yiğit insan
Ruhun şad olsun, mekânın cennet olsun.
