Mehmet Savaş DÜNDAR


ÇOCUKLUĞUM


 










 
     ÇOCUKLUĞUM
Anlatsam dinleyen inanamaz ki,
Ezilerek geçti hep çocukluğum,
Bir masal, hikaye böyle olmaz ki,
Rüya gibi geçti hep çocukluğum..

İstemem bayramlar gelmeye dursun,
Bir urba bir ayakkap nereden bulsun,
Fakirlik böyle gözü kör olsun ,
Yokluklarla geçti hep çocukluğum..

Kiminde iskarpin kiminde padik,
Benimse ayakta bir kara lastik.
Hamd olsun onları biz çoktan aştık,
İmrenerek geçti hep çocukluğum..

Olmadı çeketim olmadı parkam
Anamla, dedem olurdu arkam ,
Okula giderken yok idi hırkam,
Üşüyerek geçti hep çocukluğum..

Bir başka lezzet vardı aşımda,
Anam vardı anam her an başımda,
Ne bende, abimde ne kardaşımda,
Zorlukla geçti hep çocukluğum..

Belki para yoktu koymaya cebe ,
Parasız giderdim her gün mektebe,
Bazen top oynardık bazen körebe ,
Oyunlarla geçti hep çocukluğum..

Kimine hayat böyle samanlık,
Işıklar yanmazdı her yer karanlık,
Arada gülerdim bende bir anlık,
Hayallerle geçti hep çocukluğum..

Yaşarken etmeli her zaman şükür ,
Dedem kalkardı ederdi zikir
KUR`AN ı okurdu verirdi fikir,
İnanarak geçti hep çocukluğum

Mehmet Dündarım geldi aklıma 
Sanmayın yeni vardım farkına 
Kapıldık gittik hayat çarkına ,
Gözümde canlanır hep çocukluğum..